Nazwa kabel koncentryczny (albo krótko coax) pochodzi od tego, że oba przewodniki (ekran i rdzeń) posiadają tą samą oś symetrii. Jak pokazano na rysunku, kabel koncentryczny zawiera:
- Miedziany przewód wykorzystywany do transmisji sygnałów elektrycznych.
- Miedziany przewód jest otoczony przez warstwę elastycznego plastikowego izolatora.
- Materiał izolacyjny jest opasany tkaną plecionką miedzianą lub metalową folią, która działa jako drugi przewód w obwodzie oraz jako osłona dla przewodu wewnętrznego. Ta druga warstwa (ekran) redukuje wpływ zakłóceń elektromagnetycznych z otoczenia.
- Cały kabel pokryty jest płaszczem chroniącym kabel przed drobnymi uszkodzeniami fizycznymi.
Uwaga: istnieją różne typy złączek wykorzystywanych z kablem koncentrycznym.
Kabel koncentryczny jest tradycyjnie stosowany w telewizji kablowej stosowanej do przenoszenia sygnału w jednym kierunku. Był on również szeroko stosowany we wczesnych instalacjach Ethernetu.
Chociaż kabel UTP zasadniczo zastąpił kabel koncentryczny w nowoczesnych instalacjach Ethernet, to rozwiązania z kablem koncentrycznym zostały dostosowane do użytku w:
- Instalacjach bezprzewodowych: Kabel koncentryczny służy do przyłączenia anteny do urządzenia bezprzewodowego. Kabel koncentryczny przenosi energię sygnału radiowego (RF) pomiędzy antenami i sprzętem radiowym.
- Instalacje Internetu kablowego: Dostawcy usług przez telewizyjną sieć kablową zmieniają swoje systemy z jednokierunkowych na dwukierunkowe w celu udostępnienia łącza internetowego swoim klientom. W celu dostarczenia tych usług, części kabli koncentrycznych i obsługujące te kable wzmacniacze zostały zastąpione kablami światłowodowymi. Jednak na ostatnim odcinku do lokalizacji użytkownika i na jego terenie nadal stosuje się kable koncentryczne. Taka kombinacja kabli światłowodowych i koncentrycznych nazywa się hybrid fiber coax (HFC).