Podstawowymi polami w ramce Ethernet są:
- Pola preambuła i znacznik początku ramki (SFD): Preambuła (7 bajtów) i znacznik początku ramki SFD (1 bajt) są wykorzystywane do synchronizacji pomiędzy urządzeniami wysyłającymi i odbierającymi. Tych pierwszych 8 bajtów ramki używa się do powiadamiania węzłów odbierających o nadchodzącej ramce. W zasadzie kilka początkowych bajtów już informuje urządzenia odbierające, że mają się przygotować do odbioru nowej ramki.
- Pole docelowego adresu MAC: To 6-cio bajtowe pole jest identyfikatorem odbiorcy. Przypomnijmy, że adres ten jest wykorzystywany w warstwie 2 przez urządzenie docelowe do określenia, czy ramka jest do niego adresowana. Adres w ramce jest porównywany z adresem MAC urządzenia. Jeżeli adresy są zgodne, to urządzenie akceptuje ramkę.
- Pole źródłowego adresu MAC: To 6-cio bajtowe pole identyfikuje kartę sieciową lub interfejs nadawcy ramek.
- Pole Długość: Dla każdego standardu IEEE 802.3 wcześniejszego niż z roku 1997 Pole Długość określa dokładną długość pola danych ramki. Jest ono wykorzystywane później jako część sumy kontrolnej ramki (FCS) w celu sprawdzenia, czy wiadomość została poprawnie odebrana. Ponadto celem tego pola jest określenie, który z protokółów warstwy wyższej jest wykorzystywany. Jeżeli dwubajtowa wartość jest równa lub większa od szesnastkowej liczby 0x0600 albo dziesiętnej 1536, to zawartość pola danych jest dekodowana jako identyfikator EthernetTyp protokołu. Natomiast jeżeli wartość jest równa lub mniejsza niż 0x05DC szesnastkowo albo 1500 dziesiętnie, wówczas pole Długość jest używane w celu wskazania wykorzystanego formatu ramki IEEE 802.3. W taki sposób rozróżniane są ramki Ethernet II i 802.3.
- Pole danych: To pole (46 - 1500 bajtów) zawiera enkapsulowane dane z warstwy wyższej, którymi są ogólne jednostki PDU warstwy 3, albo częściej, pakiet IPv4. Wszystkie ramki muszą mieć długość wynoszącą co najmniej 64 bajty. W przypadku enkapsulacji małych pakietów, dodatkowe bity wypełnienia (ang.pad) są używane do zwiększenia rozmiaru ramki do minimalnej wielkości.
- Pole Suma kontrolna ramki: Pole Suma kontrolna ramki (ang. Frame Check Sequence - FCS) (4 bajty) jest wykorzystywane do wykrywania błędów w ramce. Wykorzystuje ono algorytm CRC (ang. Cyclic Redundancy Check). Urządzenie wysyłające umieszcza w polu FCS ramki wynik obliczenia wartości CRC. Stacja odbierająca odbiera ramkę i oblicza sumę kontrolną CRC w celu sprawdzenia, czy ramka nie ma błędów. Jeśli wyniki są zgodne, to przyjmuje się, że błędy nie wystąpiły. Wyniki CRC, które nie są zgodne wskazują na to, że dane zostały zmienione, dlatego ramka jest odrzucana. Zmiana danych może być wynikiem zakłócenia sygnału elektrycznego, który reprezentuje bity.