Kiedy, wraz z powiększaniem się sieci, zaczęły pojawiać się problemy z ich wydajnością, zaczęto wprowadzać do sieci mosty ethernetowe (wczesna wersja przełączników), które ograniczały rozmiary domeny kolizyjnej. W latach dziewięćdziesiątych postęp w technologii zintegrowanych układów scalonych pozwolił na zastąpienie mostów ethernetowych przełącznikami. Przełączniki te były zdolne do przeniesienia decyzji o przesyłaniu ruchu z oprogramowania do wyspecjalizowanych układów scalonych (Application-Specific Integrated Circuit, ASIC). Układy ASIC redukują czas obsługi pakietów i umożliwiają urządzeniom obsługę większej liczby portów bez obniżenia wydajności w sieci. Ta metoda przesyłania ramek warstwy drugiej nazywana jest przełączaniem typu store-and-forward. Termin ten odróżnia tę metodę od przełączania typu cut-through.
Jak pokazano na rysunku 1, metoda store-and-forward podejmuje decyzję o przesłaniu ramki po otrzymaniu całej ramki i sprawdzeniu błędów.
Metoda cut-through, jak pokazano na rysunku 2, rozpoczyna proces przesyłania ramki natychmiast po odczytaniu adresu docelowego z ramki przychodzącej i określeniu powiązanego z tym adresem portu wyjściowego.