Przy użyciu poprzedniej konfiguracji, rysunek ilustruje proces statycznej translacji NAT między klientem a serwerem WWW. Zazwyczaj statycznej translacji używa się, kiedy klienci po zewnętrznej stronie sieci (Internetu) muszą się komunikować z serwerami umieszczonymi wewnątrz sieci.
1. Klient chce utworzyć połączenie z serwerem WWW. Klient przesyła pakiet do serwera WWW z użyciem publicznego adresu docelowego IPv4 209.165.201.5. Jest to wewnętrzny adres globalny serwera WWW.
2. Pierwszy pakiet odebrany przez R2 od klienta na interfejsie zewnętrznym NAT sprawia, że R2 sprawdza swoją tablicę NAT. Docelowy adres IPv4 jest zlokalizowany w tabeli NAT i poddany translacji.
3. R2 podmienia wewnętrzny adres globalny 209.165.201.5 na wewnętrzny adres lokalny 192.168.10.254. R2 przekierowuje następnie pakiet w stronę serwera WWW.
4. Serwer WWW otrzymuje pakiet i odpowiada klientowi używając wewnętrznego adresu lokalnego 192.168.10.254.
5a. R2 otrzymuje pakiet od serwera WWW na wewnętrznym interfejsie NAT, z adresem źródłowym wewnętrznego adresu lokalnego serwera WWW 192.168.10.254.
5b. R2 sprawdza tablicę NAT w poszukiwaniu translacji dla tego wewnętrznego adresu lokalnego. Adres znajduje się w tablicy NAT. R2 dokonuje translacji (odwzorowuje) adres źródłowy na wewnętrzny adres globalny 209.165.201.5 i przekierowuje pakiet na swój interfejs zewnętrzny serial 0/1/0 w stronę klienta.
6. Klient odbiera pakiet i kontynuuje sesję. Router NAT wykonuje Kroki 2 do 5b dla każdego pakietu. (Krok 6 nie został pokazany na rysunku)