Ten rozdział przybliżył użycie NAT, w celu redukcji efektu kurczącej się przestrzeni adresowej IPv4. NAT dla IPv4 pozwala administratorom sieciowym na użycie przestrzeni adresów prywatnych RFC 1918 przy jednoczesnym zapewnieniu komunikacji z Internetem, z wykorzystaniem pojedynczego lub ograniczonej liczby adresów publicznych.
NAT pozwala na oszczędne gospodarowanie przestrzenią adresów publicznych i istotnie redukuje narzut administracyjny związany z dodawaniem, przemieszczaniem oraz zmianami. NAT i PAT stosuje się w celu oszczędnego gospodarowania przestrzenią adresów publicznych oraz do budowy prywatnych, bezpiecznych intranetów, bez wpływu na połączenie z ISP. Jednak NAT posiada także pewne wady, związane z wydajnością urządzenia, bezpieczeństwem, mobilnością oraz łącznością end-to-end, wobec czego powinna być postrzegana jako krótkoterminowa metoda zaradcza dla wyczerpujących się adresów. Rozwiązaniem długofalowym jest natomiast migracja do IPv6.
W rozdziale tym omówiono NAT dla IPv4, włącznie z:
- charakterystyką NAT, terminologią oraz ogólnym działaniem;
- różnymi typami NAT, włącznie ze statycznym NAT, dynamicznym NAT oraz PAT;
- korzyściami i wadami NAT;
- konfiguracją, weryfikacją i analizą statycznego NAT, dynamicznego NAT oraz PAT;
- wyjaśnieniem mechanizmu przekierowywania portów (port forwarding), celem umożliwienia dostępu do urządzeń wewnętrznych z Internetu;
- rozwiązywaniem problemów z NAT z wykorzystaniem polecenia show oraz debug .