Jedną z cech odróżniających przełączniki od routerów jest typ interfejsów w każdym z nich. Na przykład przełączniki warstwy 2 służą do pracy w sieci LAN, więc posiadają wiele portów FastEthernet lub Gigabit Ethernet.
Routery z kolei służą do pracy w sieciach LAN, WAN oraz do łączenia różnych typów sieci, dlatego posiadaj wiele rodzajów interfejsów. Na przykład routery G2 ISR posiadają jeden lub dwa wbudowane interfejsy Gigabit Ethernet oraz sloty High-Speed WAN Interface Card (HWIC) do umieszczenia interfejsów sieciowych innego typu, włącznie z szeregowym, DSL oraz kablowym.
Aby być aktywnym, interfejs musi:
- Jeśli wykorzystuje IPv4 - mieć skonfigurowany adres oraz maskę podsieci - Należy użyć komend ip address ip-address subnet-mask w trybie konfiguracji interfejsu.
- Aktywowany - Domyślnie interfejsy LAN i WAN nie są aktywne (shutdown). Aby aktywować interfejs, musi on zostać aktywowany z użyciem komendy no shutdown . (Przypomina to podłączenia interfejsu do zasilania.) Interfejs, aby stał się aktywnym, musi zostać również połączony z innym urządzeniem sieciowym (koncentratorem, przełącznikiem lub innym routerem).
Opcjonalnie, interfejsowi można także przypisać krótki opis. Jest dobrą praktyką, aby konfigurować takie opisy na każdym interfejsie. Tekst opisu może mieć do 240 znaków. W sieciach produkcyjnych opis jest przydatny przy rozwiązywaniu problemów, ponieważ może zawierać informacje o typie sieci, do której podłączony jest określony interfejs. Jeśli interfejs łączy się z siecią ISP lub operatora telekomunikacyjnego, w jego opisie warto zawrzeć również informacje kontaktowe operatora.
Zależnie od interfejsu, mogą być wymagane także inne dodatkowe parametry. Na przykład, interfejs do którego przyłączony jest kabel szeregowy oznaczony jako DCE, musi mieć także ustawioną szybkość zegara komendą clock rate.
Uwaga: Przypadkowe użycie komendy clock rate do interfejsu DTE wygeneruje wiadomość "%Error: This command applies only to DCE interface".
Rysunki od 1 do 3. przedstawiają przykłady konfiguracji interfejsów routera R1.
Użyj weryfikatora poprawności składni z rys. 4 w celu skonfigurowania routera R2.