Określanie najlepszej ścieżki wiąże się z koniecznością dokonania oceny wielu ścieżek prowadzących do tej samej sieci docelowej oraz wyboru optymalnej bądź najkrótszej z nich. Zawsze kiedy do jednej sieci prowadzi wiele tras, każda z nich używa innego interfejsu wyjściowego.
Najlepsza trasa jest wybierana przez protokół routingu na podstawie wartości, czyli metryki używanej do ustalenia odległości do sieci. Metryka to ilościowa wartość wskazująca odległość do danej sieci. Najlepszą trasą do danej sieci jest trasa z najniższą metryką.
Protokoły routingu dynamicznego z reguły używają własnych reguł i metryk do budowania i aktualizacji tablic routingu. Algorytm routingu generuje dla każdej trasy przez sieć wartość zwaną metryką. Metryki mogą opierać się na jednym albo na kilku parametrach trasy. Niektóre protokoły routingu opierają wybór trasy na wielu metrykach połączonych w jedną.
Poniżej wymienione zostaną niektóre protokoły routingu dynamicznego oraz metryki wykorzystywane przez nie:
- Routing Information Protocol (RIP) - liczba przeskoków.
- Open Shortest Path First (OSPF) - skumulowany koszt od źródła do celu, zdefiniowany przez Cisco jako pochodzący od pasma.
- Enhanced Interior Gateway Routing Protocol (EIGRP) - pasmo, opóźnienie, obciążenie, niezawodność.
Animacja na rysunku uwidacznia, jak różna może być ocena danej ścieżki, w zależności od przyjętej metryki.