Routing statyczny ma kilka zalet w porównaniu z routingiem dynamicznym:
- Trasy statyczne nie są rozgłaszane w sieci, co zwiększa bezpieczeństwo sieci.
- Trasy statyczne używają mniejszej przepustowości łącz niż dynamiczne protokoły routingu, a obliczanie tras nie obciąża procesora.
- Droga wyznaczana przez trasę statyczną jest zawsze znana.
Routing statyczny ma następujące wady:
- Konfiguracja początkowa i konserwacja tras statycznych jest czasochłonna.
- Konfiguracja tras statycznych jest podatna na błędy, zwłaszcza w większych sieciach.
- Do wprowadzania informacji o zmianie tras wymagana jest interwencja administratora.
- Routing statyczny nie jest skalowalny w większych sieciach, w przypadku powiększających się sieci konserwacja sieci staje się uciążliwa.
- Prawidłowa implementacja routingu statycznego wymaga pełnej wiedzy o całej sieci.
Ilustracja przedstawia różnice pomiędzy właściwościami routingu dynamicznego i statycznego. Zauważ, że zalety jednej metody routingu są wadami drugiej metody.
Trasy statyczne są bardziej przydatne w mniejszych sieciach z jedną ścieżką dostępową do sieci zewnętrznej. Zapewniają również bezpieczeństwo w większej sieci dla niektórych rodzajów ruchu lub komunikację do innych sieci, które wymagają większej kontroli. Ważne jest zrozumienie, że routing statyczny i dynamiczny nie wyklucza się wzajemnie. W wielu przypadkach routery używają obu rodzajów routingu: protokołów dynamicznych oraz tras statycznych. Może to spowodować, że router może mieć wiele ścieżek do sieci docelowej poprzez trasy statyczne oraz dynamiczne, uzyskane za pomocą protokołów routingu. Dystans administracyjny (AD) trasy statycznej wynosi 1. Dlatego trasa statyczna ma pierwszeństwo przed wszystkimi trasami dynamicznymi.