Używając trasy statycznej następnego przeskoku, należy podać tylko adres IP następnego przeskoku. W tym przypadku interfejs wyjściowy wyznaczany jest na podstawie następnego przeskoku. Na rys. 1 pokazano trzy trasy statyczne następnego przeskoku skonfigurowane na R1.
Podobnie jak w przypadku IPv4, zanim jakikolwiek pakiet zostanie przekazany przez router, proces tablicy routingu musi ustalić, jakiego interfejsu wyjściowego użyje do przekazania pakietu. Proces przekształcania trasy jest zależny od rodzaju mechanizmu przekierowania używanego przez router. Technologia CEF (Cisco Express Forwarding) jest stosowana jako domyślna dla większości platform funkcjonujących w wersji IOS 12.0 lub wyższych.
Rys. 2 przedstawia szczegółowo podstawowy proces przekształcania trasy w tablicy routingu routera R1 bez użycia technologii CEF. W przypadku gdy pakiet jest wysyłany do sieci 2001:DB8:ACAD:3::/64, to router R1:
1. Przeszukuje tablicę routingu i stwierdza, że musi przekierować pakiety do adresu IPv6 następnego przeskoku 2001:DB8:ACAD:4::2. Każda trasa, która odwołuje się tylko do adresu IPv6 następnego skoku i nie ma interfejsu wyjściowego, wymaga znalezienia w tablicy routingu sieci pasującej do adresu następnego przeskoku dla IPv6, która ma interfejs wyjściowy.
2. Router R1 musi teraz ustalić, w jaki sposób wysyłać pakiety do adresu 2001:DB8:ACAD:4::2 i dlatego wykona kolejne wyszukiwanie adresu. W tym przypadku adres IPv6 pasuje do sieci bezpośredniej 2001:DB8:ACAD:4::/64, która jest połączona z interfejsem wyjściowym Serial 0/0/0. Proces wyszukiwania w tablicy routingu decyduje, że pakiet należy wysłać z tego interfejsu.
Dlatego, aby przekazać dowolny pakiet do sieci 2001:DB8:ACAD:3::/64 potrzebne jest dwukrotne przeszukiwanie tablicy routingu. Gdy router musi wykonać wiele przeszukiwań tablicy routingu przed wysłaniem pakietu, wykonuje proces zwany rekurencyjnym wyszukiwaniem trasy.
Rekurencyjna trasa statyczna dla protokołu IPv6 jest prawidłowa (co oznacza, że można ją umieścić w tablicy routingu) pod warunkiem, że podany adres następnego przeskoku może zostać przekształcony, bezpośrednio lub pośrednio, na prawidłową nazwę interfejsu wyjściowego.
Użyj kontrolera składni poleceń znajdującego się na rys. 3 i 4 w celu wykonania konfiguracji tras statycznych następnego przeskoku dla protokołu IPv6.