W przypadku konfigurowania trasy statycznej w sieciach o topologii logicznej punkt-punkt, alternatywnym wyborem jest użycie interfejsu wyjściowego zamiast adresu następnego przeskoku. Ten alternatywny sposób stosowano w starszych systemach IOS lub w przypadku gdy usługa CEF była wyłączona, aby uniknąć problemu wyszukiwania rekurencyjnego.
Na rys. 1 pokazano trzy przykładowe bezpośrednie trasy statyczne konfigurowane w routerze R1 za pomocą interfejsu wyjściowego.
Na rys. 2 pokazano tabelę routingu R1 dla IPv6 w przypadku przekazywania pakietu do sieci 2001:DB8:ACAD:3::/64, gdy R1 szuka i znajduje dopasowanie w tabeli routingu i stwierdza, że może wysłać pakiet do jego interfejsu Serial 0/0/0. W tym przypadku nie są potrzebne żadne inne wyszukiwania.
Zaobserwuj fakt, że tablica routingu wygląda inaczej dla trasy skonfigurowanej z użyciem interfejsu wyjściowego a inaczej dla trasy skonfigurowanej za pomocą wpisu rekurencyjnego.
Konfigurowanie bezpośredniej trasy statycznej za pomocą interfejsu wyjściowego pozwala tabeli routingu znaleźć interfejs w jednym cyklu wyszukiwania zamiast w dwóch. Przypomnijmy, że w mechanizmie przekierowania CEF nie jest wymagane stosowanie statycznych tras z interfejsem wyjściowym. Pojedyncze wyszukiwanie jest wykonywane na podstawie bazy FIB (Forwarding Information Base) i tabeli przylegania przechowywanej w pamięci podręcznej tablicy routingu.
Użyj kontrolera składni poleceń znajdującego się na rys. 3 i 4 w celu wykonania konfiguracji bezpośrednich tras statycznych następnego przeskoku dla protokołu IPv6.