Szczególną uwagę należy zwrócić na projektowanie schematu adresowania systemu sieciowego. Na przykład topologia przedstawiona na rys. 1 wymaga konfiguracji siedmiu podsieci.
Tradycyjny podział sieci na podsieci wykorzystuje pierwsze siedem bloków adresowych przypisując je do odpowiednich sieci LAN oraz WAN, które zostały zaprezentowane na rys. 2. Taki schemat podziału pozwala na utworzenie 8 podsieci, z których każda ma 30 użytecznych adresów (prefiks /27). Aczkolwiek schemat ten działa poprawnie dla wielu segmentów LAN, to w przypadku segmentów WAN dochodzi do marnowania wielu adresów.
Podczas planowania schematu adresacji dla nowej sieci, bloki adresowe mogą być przypisywane w taki sposób, aby minimalizować stratę adresów oraz, aby zapewnić ciągłość liczbową dla niewykorzystanych bloków adresowych. Może to sprawiać trudności w przypadku dodawania nowych podsieci do istniejącej sieci.
Aby zwiększyć efektywność wykorzystania przestrzeni adresowej dla łączy WAN, wydzielone zostały sieci z prefiksem /30 - patrz rys. 3. W celu zachowania spójności nieużywanych bloków adresów ostatnia podsieć z prefiksem /27 została podzielona na dodatkowe podsieci z prefiksem /30. Pierwsze 3 podsieci zostały przypisane do łącz WAN tworząc podsieci 192.168.20.224/30, 192.168.20.228/30 i 192.168.20.232/30. Zaprojektowanie schematu sieciowego w taki sposób pozostawia 3 niewykorzystane podsieci z prefiksem /27 oraz 5 niewykorzystanych podsieci z prefiksem /30.
Rys. od 4 do 7 prezentują przykładowe konfiguracje implementacji schematu adresowania VLSM dla czterech routerów .