Protokoły routingu ułatwiają wymianę informacji o trasach pomiędzy routerami. Protokół routingu to zbiór procesów, algorytmów i komunikatów służących do wymiany informacji o trasach i wypełniania tablicy routingu najlepszymi trasami, wybranymi przez protokół. Do głównych zadań protokołów routingu dynamicznego należą:
- wykrywanie zdalnych sieci,
- aktualizacja informacji o trasach,
- wybór najlepszej trasy do sieci docelowych,
- umiejętność znalezienia nowej najlepszej trasy, jeśli bieżąca trasa przestanie być dostępna.
Główne składniki dynamicznych protokołów routingu to:
- Struktury danych - zwykle dla prawidłowego działania protokołów routingu wymagane są tablice lub bazy danych. Informacje w tej postaci przechowywane są w pamięci RAM.
- Komunikaty protokołu routingu - aby pozyskiwać i przechowywać prawidłowe i aktualne informacje o stanie sieci, protokoły routingu używają różnych typów komunikatów, służących m.in. do wykrywania sąsiednich routerów, wymiany informacji o trasach oraz wykonywania innych zadań.
- Algorytm - jest to skończony ciąg jasno zdefiniowanych czynności, koniecznych do wykonania pewnego rodzaju zadania. Protokoły routingu używają algorytmów do przetwarzania informacji o trasach oraz do wyznaczania najlepszej trasy.
Na rysunku pokazano składniki protokołu EIGRP, które obejmują struktury danych, komunikaty protokołu oraz algorytm, używane przez EIGRP.