Protokoły routingu pozwalają routerom dynamicznie pozyskiwać informacje o zdalnych sieciach i automatycznie wprowadzać te informacje do swoich własnych tablic routingu. Proces ten przedstawiono na animacji.
Protokoły routingu wyznaczają najlepszą trasę do każdej sieci. Następnie trasa ta umieszczana jest w tablicy routingu. Podstawową zaletą używania protokołów routingu dynamicznego jest to, że routery wymieniają informacje o trasach w przypadku zmian w topologii. Dzięki tej wymianie routery automatycznie dowiadują się o nowych sieciach, a także potrafią znaleźć drogi alternatywne, jeśli w używanej sieci wystąpi awaria łącza.
W porównaniu z routingiem statycznym protokoły routingu dynamicznego są mniej pracochłonne dla administratora. Jednakże stosowanie protokołów routingu dynamicznego powoduje, że do operacji wykonywanych przez router wykorzystywane są jego zasoby, takie jak czas procesora i szerokość pasma łącza sieciowego. Mimo zalet routingu dynamicznego, routing statyczny nadal jest stosowany. Czasami lepszym wyborem jest routing statyczny, w innych przypadkach routing dynamiczny. W sieciach charakteryzujących się średnim stopniem złożoności można spotkać połączenie obu tych typów routingu.