W przeciwieństwie do routera z protokołem routingu wektora odległości, router z protokołem routingu stanu łącza, na podstawie informacji zebranych od wszystkich pozostałych routerów, może utworzyć pełną mapę sieci, czyli topologię sieci.
Używanie protokołu routingu stanu łącza przypomina posiadanie kompletnej mapy sieci. Drogowskazy na drodze od źródła do celu nie są konieczne, ponieważ wszystkie routery stanu łącza używają identycznej mapy sieci. Router stanu łącza wykorzystuje informacje stanu łącza, do utworzenia mapy topologii i do wyboru najlepszej trasy do wszystkich sieci docelowych w topologii.
Routery z protokołem RIP wysyłają swoim sąsiadom okresowe aktualizacje, zawierające ich kompletne tablice routingu. Protokoły routingu stanu łącza nie używają aktualizacji okresowych. Po osiągnięciu stanu zbieżności sieci aktualizacja stanu łącza jest wysyłana tylko wtedy, gdy w topologii nastąpi jakaś zmiana. Przykładowo, aktualizacja stanu łącza na animacji nie jest wysyłana, dopóki sieć 172.16.3.0 nie przestanie działać.
Kliknij Odtwórz, aby zobaczyć operacje protokołu stanu-łącza.
Protokoły stanu łącza najlepiej sprawdzają się w sytuacjach, gdy:
- Projekt sieci jest hierarchiczny, najczęściej w wielkich sieciach,
- Szybkie osiąganie zbieżności sieci jest sprawą kluczową.
- Administratorzy mają bardzo dużą wiedzę na temat zaimplementowanego protokołu routingu stanu łącza.
Istnieją dwa protokoły stanu łącza klasy IGP, używane w sieciach IPv4:
- OSPF - najczęściej używany i podstawowy protokół routingu,
- IS-IS - najczęściej używany w sieciach dostawców usług internetowych.