Największą różnicą pomiędzy klasowymi i bezklasowymi protokołami routingu jest fakt, że klasowe protokoły routingu nie wysyłają w swoich aktualizacjach informacji o masce podsieci. W przeciwieństwie do nich, bezklasowe protokoły routingu umieszczają w swoich aktualizacjach informacje o masce podsieci.
Pierwotnie używanymi protokołami routingu IPv4 były RIPv1 i IGRP. Zostały opracowane w czasach, kiedy adresy sieciowe były podzielone na klasy (A, B, C). Wtedy protokoły routingu nie musiały umieszczać w swoich aktualizacjach informacji o maskach podsieci, ponieważ można było je określić na podstawie pierwszego oktetu adresu sieciowego.
Uwaga: Tylko protokoły RIPv1 i IGRP są protokołami klasowymi. Pozostałe protokoły routingu IPv4 i IPv6 są protokołami bezklasowymi. Adresowanie klasowe nigdy nie było wykorzystywane w IPv6.
W związku z tym, że protokoły RIPv1 i IGRP nie wysyłają w aktualizacjach informacji o masce podsieci, nie wspierają również techniki zmiennej długości maski podsieci (VLSM) i bezklasowej metody przydzielania adresów (CIDR).
Klasowe protokoły routingu mają również i inne ograniczenia, jak np. brak obsługi sieci nieciągłych. Sieć jest nieciągła wtedy, gdy podsieci należące do sieci głównej o tym samym adresie klasowym rozdzielone są inną główną siecią z innym adresem klasowym.
W celu zapoznania się z niedoskonałościami routingu klasowego, spójrz na topologię przedstawioną na rysunku 1. Zauważ, że sieci LAN routera R1 (172.16.1.0/24) i routera R3 (172.16.2.0/24) są podsieciami sieci należącej do tej samej klasy adresów B (172.16.0.0/16). Routery te są rozdzielone sieciami należącymi do innej klasy (192.168.1.0/30 oraz 192.168.2.0/30).
Gdy router R1 przekazuje aktualizację do routera R2, protokół RIPv1 nie umieszcza w niej informacji o mace podsieci, przesyła tylko informację o sieci klasowej B o adresie 172.16.0.0.
R2 odbiera i przetwarza aktualizację. Następnie tworzy wpis w tablicy routingu o sieci 172.16.0.0/16, tak jak pokazano na rysunku 2.
Na rysunku 3 pokazano, że kiedy router R3 przekazuje aktualizację do routera R2, również nie dołącza informacji o masce podsieci, zatem także przekazuje tylko informację o sieci klasowej B o adresie 172.16.0.0.
Na rysunku 4 widzimy, że router R2 odbiera i przetwarza aktualizację i dodaje kolejny wpis do tablicy routingu z informacją o sieci 172.16.0.0/16. Gdy w tablicy routingu znajdują się dwa identyczne wpisy, czyli informacje o drodze do tej samej sieci z taką samą metryką, wtedy router równomiernie rozkłada obciążenie na obie trasy. Zjawisko to znane jest jako rozkładanie obciążenia (ang. load balancing).
Jak widzimy z rysunku 5, stosowanie sieci nieciągłych w tym protokole routingu nie sprawdza się. Zwróć uwagę na nieprawidłowe zachowanie się poleceń ping i traceroute .