Zdarza się też, że protokół routingu dowie się o więcej niż jednej trasie do tego samego celu. Aby wybrać najlepszą drogę, protokół routingu musi mieć możliwość oceny i rozróżnienia dostępnych dróg. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu tzw. metryk routingu.
Metryka jest wartością, którą protokół routingu przypisuje do różnych tras na podstawie przydatności danej trasy. W sytuacji, gdy istnieje wiele tras do tej samej sieci, metryka pozwala określić całkowity koszt trasy od punktu źródłowego do docelowego. Protokoły routingu określają najlepszą trasę na podstawie najniższego kosztu.
Różne protokoły routingu używają różnych metryk. Dlatego metryki stosowanej przez jeden protokół routingu nie porównuje się z metryką wykorzystywaną przez inny protokół routingu. Dwa różne protokoły mogą określić dwie różne trasy do tej samej sieci docelowej.
Przedstawiona na rysunku animacja pokazuje, że protokół RIP wybierze drogę z najmniejszą liczbą skoków, natomiast OSPF drogę z najwyższą szerokością pasma.