Pomimo, że RIP jest rzadko używany w nowoczesnych sieciach, jest on użyteczny do zrozumienia podstaw routingu sieciowego. Dlatego w tym rozdziale przedstawiono przegląd zagadnień dotyczących podstawowej konfiguracji i weryfikacji protokołu RIPv2.
Zapoznaj się z topologią pokazaną na rysunku 1 i tabelą adresacji przedstawioną na rysunku 2. W tym scenariuszu wszystkie routery posiadają podstawową konfigurację, a wszystkie interfejsy znajdujące się w topologii również skonfigurowano. Nie skonfigurowano routingu statycznego, ani dynamicznego i w związku z tym nie jest możliwa komunikacja z sieciami zdalnymi. Jako protokół routingu zostanie użyty protokół RIPv2. W celu aktywacji protokołu RIPv2 wpisz polecenie router rip tak jak pokazano na rysunku 3. Polecenie to nie rozpoczyna bezpośrednio procesu RIP. Umożliwia natomiast uzyskanie dostępu do trybu konfiguracji routingu, za pomocą którego można skonfigurować ustawienia protokołu RIP.
W celu wyłączenia protokołu RIP należy wpisać polecenie no router rip w trybie konfiguracji globalnej. Polecenie to zatrzymuje proces RIP i kasuje wszystkie istniejące polecenia konfiguracyjne RIP.
Na rysunku 4 pokazano różne polecenia wykorzystywane przy konfiguracji protokołu RIP. Podświetlone polecenia zostały omówione w tym rozdziale.