Protokół RIPng, tak jak i jego odpowiednik w sieciach IPv4, rzadko jest stosowany we współczesnych sieciach. Jest jednak użyteczny przy objaśnianiu podstaw związanych z zasadami routingu. Z tego powodu też w rozdziale tym przedstawiono pokrótce sposób, w jaki należy go konfigurować.

Zapoznaj się z topologią pokazaną na rysunku. W tym scenariuszu wszystkie routery posiadają podstawową konfigurację, a wszystkie interfejsy znajdujące się w topologii również skonfigurowano. Nie skonfigurowano routingu statycznego ani dynamicznego i w związku z tym nie jest możliwa komunikacja z sieciami zdalnymi.

Aby możliwy był routing IPv6, należy wpisać polecenie ipv6 unicast-routing .

Inaczej niż to miało miejsce w protokole RIPv2, tutaj, podczas konfiguracji RIPng, należy go włączyć na konkretnym interfejsie, a nie w trybie konfiguracji routera. W związku z tym w protokole RIPng nie ma polecenia network adres sieci . Zamiast tego używa się polecenia ipv6 rip domain-name enable w trybie konfiguracji interfejsu.

W sieci pokazanej na rysunku 1 protokół routingu IPv6 jest uruchomiony, a interfejsy Gigabit Ethernet 0/0 oraz Serial 0/0/0 mają uruchomiony protokół RIPng w domenie RIP-AS.

Skorzystaj z ćwiczenia pokazanego na rysunku 2, żeby w podobny sposób skonfigurować routery R2 i R3.

Sposób propagowania domyślnej trasy w RIPng jest identyczny jak w RIPv2, z tą tylko małą różnicą, że w IPv6 musi być zdefiniowana domyślna trasa statyczna. Na przykład załóżmy, że router R1 został podłączony do Internetu przez port Serial 0/0/1 o adresie IP 2001:DB8:FEED:1::1/64. W celu propagacji domyślnej trasy R3 musiałby być skonfigurowany w następujący sposób:

Przed rozpoczęciem tego kursu, zaloguj się na stronę netacad.com.