W roku 1991 wprowadzono do użytku protokół stanu łącza OSPFv2 przeznaczony dla IPv4. Protokół OSPF został zaprojektowany jako alternatywa dla innego protokołu routingu IPv4 - RIP.
Na rysunku przedstawiono topologię użytą do konfiguracji protokołu OSPFv2 w tym rozdziale. Zastosowane rodzaje interfejsów szeregowych oraz powiązane z nimi szerokości pasma nie do końca odzwierciedlają łącza najczęściej spotykane dziś. W topologii zostały wykorzystane łącza szeregowe o takich a nie innych szerokościach pasm, dzięki którym łatwiej będzie wyjaśnić mechanizm obliczania metryki protokołu routingu oraz proces wyboru najlepszej trasy.
Routery w topologii mają przywrócone ustawienia fabryczne i ustawioną adresację na interfejsach. Na routerach nie ustawiono też routingu statycznego ani dynamicznego. Wszystkie interfejsy routerów R1, R2 oraz R3 (oprócz interfejsu loopback na R2) należą do obszaru rdzenia OSPF. Router dostawcy (ISP) pełni rolę bramy Internetowej w domenie.
Uwaga: W tej topologii do symulacji łącza WAN do Internetu wykorzystano interfejs loopback.