Istnieje kilka sposobów wyboru interfejsów, biorących udział w procesie routingu OSPF.
Na rysunku 1 przedstawiono polecenia, które należy wydać na routerze R1, aby określić, które interfejsy mają uczestniczyć w procesie OSPFv2 w danym obszarze. Zwróć uwagę na zastosowanie maski blankietowej do identyfikacji wymaganych interfejsów na podstawie ich adresów. Ponieważ w tym rozdziale jest omawiany jednoobszarowy OSPF, wszystkie identyfikatory obszarów ustawione są na 0.
Jako alternatywę dla poprzedniej konfiguracji, protokół OSPF można także włączyć na interfejsie przy użyciu komendy network adres-ip-interfejsu 0.0.0.0 area id-obszaru , wydanej w trybie konfiguracji protokołu OSPF.
Rysunek 2 przedstawia przykład, w którym użyto adresu interfejsu IPv4 z maską blankietową złożoną z czterech zer. Wydanie polecenia network 172.16.3.1 0.0.0.0 area 0 na R1 spowoduje, że router uaktywni proces routingu na interfejsie Serial0/0/0. W rezultacie, proces OSPFv2 zacznie wysyłać w ogłoszeniach sieć, która jest dostępna na tym interfejsie (172.16.3.0/30).
Zaletą takiego dokładnego określania interfejsu jest fakt, że nie jest konieczne obliczanie maski blankietowej. Protokół OSPFv2 używa adresu interfejsu i maski podsieci w celu określenia sieci rozgłaszanej w aktualizacjach
Niektóre wersje systemu IOS pozwalają na umieszczanie maski podsieci zamiast maski wieloznacznej. Następnie system przekształca maskę podsieci na maskę blankietową.
Użyj weryfikatora składni na rysunku 3 i skonfiguruj sieci dołączone do R2 tak, aby były ogłaszane w aktualizacjach.
Uwaga: Podczas wykonywania tego ćwiczenia obserwuj komunikaty wyświetlane w konsoli, opisujące proces ustanawiania sąsiedztwa między routerami R1 (1.1.1.1) i R2 (2.2.2.2). Przedstawiony schemat adresacji IPv4 identyfikatorów routerów powinien ułatwić rozpoznanie sąsiednich urządzeń.