Protokoły OSPFv3 i OSPFv2 są równoważne pod kątem wymiany prefiksów. Przypomnijmy, że w protokole IPv6, sieciowa część adresu określana jest jako prefiks, natomiast maska podsieci jest nazywana długością prefiksu (ang. prefix-length).
Podobnie jak w protokole IPv4, OSPFv3 dokonuje wymiany informacji routingu w celu rozpropagowania tablicy routingu IPv6 do zdalnych sieci, jak pokazano to na rysunku.
Uwaga: funkcjonalność OSPFv3 zapewnia obsługę obydwu protokołów, IPv4 oraz IPv6.
Protokół OSPFv2 działa w warstwie sieciowej IPv4, co oznacza że komunikuje się tylko z sąsiadami OSPF IPv4 i rozgłasza jedynie trasy protokołu IPv4.
OSPFv3 posiada tę samą funkcjonalność co OSPFv2, lecz w odróżnieniu od niego, rozgłasza trasy IPv6 a podczas komunikacji z innymi routerami OSPFv3, do transportu informacji używa warstwy sieci IPv6. Poza tym OSPFv3 także używa algorytmu SPF jako silnika obliczeniowego, w celu określenia najlepszych tras dla całej domeny routingu.
Tak jak w innych protokołach routingu, wszystkie procesy OSPFv3 są oddzielone od ich odpowiedników w IPv4. Procesy i działania są w zasadzie takie same jak w protokole routingu IPv4, ale działają niezależnie. Każdy z protokołów OSPFv2 i OSPFv3 posiada osobną tablicę sąsiadów, tablicę topologii oraz tablicę routingu, jak pokazano na rysunku.
Komendy konfiguracyjne i sprawdzające OSPFv3 są podobne do tych stosowanych w OSPFv2.