Obecnie w sieciach IPv4 używana jest wersja OSPFv2 wprowadzona w dokumencie RFC 1247 i zaktualizowana w dokumencie RFC 2328 przez Johna Moya. W 1999 roku w dokumencie RFC 2740 opublikowano specyfikację OSPFv3 dla protokołu IPv6.
OSPF to bezklasowy protokół routingu stanu łącza z domyślną wartością odległości administracyjnej 110, oznaczony w tablicy routingu kodem O.
Aby włączyć protokół OSPF, w trybie konfiguracji globalnej należy wydać polecenie router ospf id-procesu . Parametr id-procesu ma znaczenie lokalne, co oznacza, że nie musi być identyczny na wszystkich routerach; ustanowienie przyległości z sąsiadami będzie nadal możliwe.
Polecenie network pełni w protokole OSPF taką samą funkcję jak w przypadku innych protokołów IGP, ale jego składnia wygląda nieco inaczej. Parametr maska-blankietowa oznacza odwrotność maski podsieci, a wartość id-obszaru powinna być ustawiona na 0.
Pakiety OSPF Hello stosowane są w celu utrzymania przyległości z sąsiadami i domyślnie wysyłane są co 10 sekund w sieciach wielodostępowych oraz punkt-punkt, natomiast co 30 sekund w segmentach sieci NBMA (Frame Relay, X.25, ATM). Czas uznania za nieczynny jest domyślnie cztery razy dłuższy od interwału hello.
Aby routery ustanowiły stan przyległości, muszą się zgadzać ich interwały hello, czasy uznania za nieczynny, typy sieci i maski podsieci. W celu sprawdzenia ustanowionych przyległości OSPF należy użyć komendy show ip ospf neighbors .
W sieciach wielodostępowych OSPF wybiera tzw. router desygnowany, który działa jak punkt gromadzenia i dystrybucji wysyłanych i odbieranych pakietów LSA. Wybierany jest także router BDR, który przejmuje rolę routera DR, gdy ten ulegnie awarii. Pozostałe routery nazywane są DROTHERs. Wszystkie routery w sieci wielodostępowej wysyłają swoje pakiety LSA do routera desygnowanego, który następnie zalewowo rozsyła je do pozostałych routerów.
Polecenie show ip protocols jest używane do weryfikacji istotnych parametrów konfiguracyjnych OSPF, włączając w to numer procesu OSPF, identyfikator routera oraz ogłaszane sieci.
OSPFv3 jest uruchamiany na interfejsie, a nie w trybie konfiguracji protokołu routingu. W celu konfiguracji OPSFv3 wymaga adresu lokalnego łącza. Aby włączyć OSPFv3 musi być uruchomiony routing unicast dla IPv6. 32-bitowy identyfikator routera jest wymagany zanim interfejs może być skonfigurowany dla OSPFv3.